(Poniższy artykuł pochodzi z książki "Prabhupada Vijaya" autorstwa Śrīla B.G. Narasiṅgha Mahārāja)
W zachodniej społeczności Waisznawów często zakłada się, że tytuł "Prabhupāda" odnosi się tylko do Śrīla A. C. Bhaktivedānta Svāmī Prabhupāda. Jest jednak wielu Waisznawów na Zachodzie i w innych miejscach na świecie, którzy są uczniami Śrīla Bhaktisiddhānta Sarasvatī Ṭhākura lub którzy są uczniami uczniów Śrīla Bhaktisiddhānta Gosvāmī i dla nich tytuł 'Prabhupāda' odnosi się do Sarasvatī Ṭhākura.
Prabhupāda nie jest tytułem odnoszącym się tylko do Śrīla A. C. Bhaktivedānta Svāmī Prabhupāda lub nawet tylko do Śrīla Bhaktisiddhānta Sarasvatī Gosvāmī Prabhupāda. Tytuł Prabhupāda nie jest też po prostu nieokreślonym lub ogólnym terminem mającym zastosowanie do wszystkich mistrzów duchowych. Ponieważ tytuł Prabhupāda został zaakceptowany przez tak niewielu prawdziwych Gauḍīya Waisznawa aczarjów, musi on rzeczywiście wskazywać na tytuł mistrza duchowego o wyjątkowym statusie i transcendentalnych kwalifikacjach.
Jeśli zbadamy etymologiczne i ontologiczne znaczenie tytułu Prabhupāda, ostatecznie dojdziemy do wniosku, że tytuł Prabhupāda wskazuje na tego, który reprezentuje najgłębszy przepływ Gauḍīya sampradāya pod względem rāgānugā-bhakti i rūpānugā-bhajana, najbardziej godnej koncepcji służby dla Bóstwa w spontanicznej boskiej miłości.
W klasycznej Gauḍīya sampradāya było tylko kilka osobistości, które zostały uznane z tytułem Prabhupāda, takie jak; Śrīla A. C. Bhaktivedānta Svāmī Prabhupāda, Śrīla Prabhupāda Bhaktisiddhānta Sarasvatī Ṭhākura, Śrīla Jīva Gosvāmī Prabhupāda, Śrīla Rūpa Gosvāmī Prabhupāda, Śrī Prabhupāda Advaita Ācārya, Śrī Prabhupāda Nityānanda Avadhūta oraz Śrī Prabhupāda Kṛṣṇa Caitanya Mahāprabhu. Ten ostatni jest oryginalnym Prabhupādą.
kāśī-miśra kahe, āmi baḍa bhāgyavān
mora gṛhe ‘prabhu-pādera’ habe avasthāna
„Kiedy Kaśi Miśra usłyszał tę propozycję, powiedział: «Jestem bardzo szczęśliwy, że Śri Caitanya Mahaprabhu, Pan wszystkich prabhu, zatrzyma się w moim domu.» (CC. Madhya 10.23)
Na temat tego wersetu Śrila Bhaktisiddhanta Sarasvati komentuje:
„Śri Caitanya Mahaprabhu jest Samym Najwyższą Osobą Boga, Śri Kryszną, i wszyscy Jego słudzy zwracają się do Niego jako do Prabhupady. Oznacza to, że wielu prabhu przyjmuje schronienie u Jego lotosowych stóp.”
Z powyższego wersetu i wypowiedzi Śrila Bhaktisiddhanty jasno wynika, że Mahaprabhu był również znany jako Prabhupad. Było wielu mistrzów, Gosvamich (kontrolerów zmysłów), takich jak Raya Ramananda, Svarupa Damodara, Govinda Dāsa, Sarvabhauma Bhattacarya, Rupa Gosvami, Sanatana Gosvami, Raghunatha Dāsa i wielu innych, którzy przyjęli schronienie u lotosowych stóp Pana . Śrila A. C. Bhaktivedanta Svami Prabhupada tak skomentował powyższy werset:
"Czysty Vaiṣṇava jest adresowany jako prabhu, a adres ten jest etykietą przestrzeganą między Waisznawami. Gdy wielu prabhu pozostaje pod schronieniem lotosowych stóp innego prabhu, podawany jest adres Prabhupāda. Śrī Nityānanda Prabhu i Śrī Advaita Prabhu są również adresowani jako Prabhupāda. Śrī Caitanya Mahāprabhu, Śrī Advaita Prabhu i Śrī Nityānanda Prabhu są wszyscy viṣṇu-tattvą, Najwyższą Osobą Boga, Panem Viṣṇu. Dlatego wszystkie żywe istoty znajdują się pod Ich lotosowymi stopami. Pan Viṣṇu jest wiecznym Panem każdego, a reprezentant Pana Viṣṇu jest poufnym sługą Pana. Taka osoba działa jako mistrz duchowy dla neofitów Waisznawów; dlatego mistrz duchowy jest tak szanowany jak Śrī Kṛṣṇa Caitanya lub Sam Pan Viṣṇu. Z tego powodu mistrz duchowy jest adresowany jako Oṁ Viṣṇupāda lub Prabhupāda. Mistrz duchowy, ācārya, jest ogólnie szanowany przez innych jako Śrīpāda, a inicjowani Waisznawowie są adresowani jako Prabhu. Prabhu, Prabhupāda i Viṣṇupāda są opisane w pismach objawionych takich jak Śrīmad-Bhāgavatam, Caitanya-caritāmṛta i Caitanya-bhāgavata. W tym względzie pisma te przedstawiają dowody akceptowane przez niezaangażowanych wielbicieli."
Można powiedzieć, że wszystkie osobistości w viṣṇu-tattvie mogą być adresowane jako Prabhupāda z powodu bycia schronieniem wszystkich żywych istot. Jednak w odniesieniu do Śrīla Rūpy Goswamiego Prabhupādy i tych osobistości, które od tamtego czasu nosiły tytuł Prabhupāda, zauważamy w nich szczególną cechę - rozumieli poufne serce Mahaprabhu. Kiedy Śrī Caitanya Mahāprabhu mieszkał w Purī, Śrīla Rūpa Gosvāmī skomponował werset i po napisaniu go na liściu palmowym, poszedł wykąpać się w oceanie. W tym czasie Śrī Caitanya Mahāprabhu odwiedził rezydencję Rūpy Goswamiego i zobaczył werset zapisany na liściu:
priyaḥ so ‘yaṁ kṛṣṇaḥ sahacari kuru-kṣetra-militas
tathāhaṁ sā rādhā tad idam ubhayoḥ saṅgama-sukham
tathāpy antaḥ-khelan-madhura-muralī-pañcama-juṣe
mano me kālindī-pulina-vipināya spṛhayati
„Mój drogi przyjacielu, teraz na polu Kuruksetra spotkałem Mojego bardzo starego i drogiego przyjaciela Krysznę. Jestem tą samą Radharani i teraz spotykamy się razem. Jest to bardzo przyjemne, ale nadal chciałbym udać się na brzeg Yamuny pod drzewami tamtejszego lasu. Pragnę usłyszeć wibrację Jego słodkiego fletu grającego piątą nutę w lesie Wrindavany.” (Cc. Antya 1. 79)
Śrī Caitanya Mahāprabhu przeczytał ten werset i ogarnęła go ekstatyczna miłość. Gdy Rūpa Gosvāmī powrócił, Mahaprabhu spoliczkował go łagodnie i powiedział: "Moje serce jest bardzo poufne. Jak poznałeś Mój umysł w ten sposób?" Po wypowiedzeniu tych słów Śrī Caitanya Mahāprabhu mocno objął Rupę Goswamiego. Następnie Mahaprabhu zapytał Svarupę Dāmodarę, "Jak Rūpa mógł zrozumieć Moje serce?"
Svarūpa Dāmodara odpowiedział: "Mogę zrozumieć, że już obdarzyłeś go Swym bezprzyczynowym miłosierdziem, w przeciwnym razie nie byłoby możliwe, by Rūpa zrozumiał Twój umysł." Wówczas Mahaprabhu był bardzo zadowolony i poprosił Svarūpę Dāmodarę, by uprzejmie udzielił dalszych instrukcji Rūpie Gosvāmī w kwestii transcendentalnych smaków, rasa-tattva.
Po pewnym czasie Mahaprabhu ponownie odwiedził Rūpę Goswamiego w towarzystwie Svarūpy Dāmodary, Rāmānandy Rāyi i innych. Mahāprabhu poprosił Rupę Goswamieg o przeczytanie kilku wersetów, które skomponował. Będąc bardzo pokornym i nieśmiałym z natury, Rūpa Goswami milczał. Następnie Svarūpa Dāmodara przeczytał poprzedni werset skompilowany przez Rupę, który tak bardzo spodobał się Mahāprabhu, a także werset:
tuṇḍe taṇḍavinī ratiṁ vitanute tuṇḍāvalī-labdhaye
karṇa-kroḍa-kaḍambinī ghaṭayate karṇārbudebhyaḥ spṛhām
cetaḥ-prāṅgana-saṅginī vijayate sarvendrīyāṇāṁ kṛtiṁ
no jāne janitā kiyadbhir amṛtaiḥ kṛṣṇeti varṇa-dvayī
"Nie wiem ile nektaru wytworzyły dwie sylaby 'kṛṣ-ṇa'. Kiedy Święte Imię Kṛṣṇa jest intonowane, wydaje się tańczyć w ustach. Pragniemy wtedy wielu, wielu ust. Kiedy to Imię wchodzi do otworów uszu, pragniemy wielu milionów uszu. A kiedy Święte Imię tańczy na dziedzińcu serca, podbija aktywność umysłu i dlatego wszystkie zmysły stają się obojętne." (Cc. Antya 1. 99)
Słysząc te wersety skompilowane przez Rūpę Goswamiego, wszyscy Waisznawowie stali się radośni. Rāmānanda Rāya szczególnie okazał zainteresowanie tym, co napisał Rūpa Gosvāmī. Będąc bardzo zadowolonym z niego, Rāmānanda Rāya zaczął wychwalać cechy Rūpy Goswamiego, jakby miał tysiąc ust. Rāmānanda Rāya powiedział: "To nie jest poetycka prezentacja; to ciągły deszcz nektaru.
W rzeczy samej, jest to esencja wszystkich ostatecznych realizacji. Wspaniałe opisy Rūpy Goswamiego są doskonałymi aranżacjami wyrażającymi transcendentalne miłosne sprawy Radhy i Kryszny. Słuchanie tych wersetów zanurzy serce i uszy każdego w wir najwyższej transcendentalnej błogości."
Znaczenie pochwał Rūpy Goswamiego ofiarowanych przez Svarūpę Dāmodarę i Rāmānandę Rāyę jest znacznie bardziej znaczące, gdy weźmiemy pod uwagę tożsamość tych osobistości w ontologicznej hierarchii świata duchowego. Według Kṛṣṇa Dāsa Kaviradży Goswamiego, autora Caitanya-caritāmṛta, Rāmānanda Rāya był gopī w kṛṣṇa-līlā o imieniu Viśākhā, a Svarūpa Dāmodara był gopī o imieniu Lalitā-sakhī. Zarówno Lalitā jak i Viśākhā są wiecznie bliskimi współpracownikami Śrīmatī Rādhārāṇī. Lalitā i Viśākhā są uważane za osobiste ekspansje służącego nastroju Śrīmatī Rādhārāṇī, dlatego są oni dwoma głównymi asystentami w miłosnych sprawach mādhurya pomiędzy Radhą i Kryszną.
Bezpośrednią służbę pod Lalitā-sakhī w mādhurya-rasie pełnią mañjarī, młodsze pasterki. Ta grupa służących mañjarī składa się głównie z nowych rekrutów do mādhurya-rasy i z powodu ich młodego wieku otrzymały najświętszy rodzaj czystej służby dla Rādhā i Kṛṣṇa. Nasi ācāryowie zalecają, byśmy postrzegali klasę mañjarī z największym szacunkiem i uwagą.
Gdy Rādhā i Kṛṣṇa są w tajemnicy, w odosobnionym miejscu, starsze sakhī nie lubią zbliżać się do Boskiej Pary w tym czasie z obawy przed spowodowaniem lekkich zakłóceń. Rādhā i Kṛṣṇa mogą czuć pewną nieśmiałość w obecności starszych sakhī w tym czasie. Lecz młodsze gopi, mañjarī, mogą tam wejść bez zakłócania swobodnego mieszania się Rādhā i Kṛṣṇa. Tej grupie sług mañjarī w mādhurya-rasie przewodzi gopi o imieniu Rūpa Mañjarī. By pełnić swą służbę, mañjarī, na czele z Rupą Mañjarī, czasami udają się do miejsca, gdzie Rādhā i Kṛṣṇa są intymnie zaangażowani w boskie miłosne uniesienia. Tak wysoki i intymny zakres służby nie jest dostępny dla żadnej innej grupy sług niż mañjarī. Rūpa Mañjarī, który przewodzi tej grupie mañjarī pojawił się w gaura-līlā jako Śrīla Rūpa Gosvāmī, a Śrī Caitanya Mahāprabhu dał mu najwyższą pozycję jako głowa Gauḍīya sampradāya (rūpānugā-sampradāya). Nasz śīkṣā-guru, Śrīla Bhakti Rakṣaka Śrīdhara Deva Gosvāmī Mahārāja, zwykł mawiać:
"Obóz, sampradāya Śrī Caitanyi Mahāprabhu, znany jest jako rūpānugā-sampradāya. Tam znajduje się nasz los i nasza fortuna. Teraz musimy postępować w taki sposób, by w naturalny sposób połączyć się z tą najwyższą, najczystszą duchową koncepcją. Nie możemy pozwolić sobie na zadowolenie się czymkolwiek mniejszym niż ten najwyższy ideał. To powinien być najwyższy cel naszego życia".
Tak więc prawdziwym znaczeniem rūpānugā-bhajanu jest nic innego jak to; najwyższy ideał najwyższej duchowej koncepcji. Podążanie śladami Śrīla Rūpy Goswamiego; wieczne pragnienie jego miłosierdzia; padanie na twarz u jego lotosowych stóp i modlenie się raz za razem, by zostać przyjętym jako drobina kurzu u jego lotosowych stóp, by zostać zaciągniętym do jego grupy sług. To jest rūpānugā-bhajana. To właśnie oznacza bycie zwolennikiem Śrīla Rūpy Goswamiego. To właśnie oznacza posiadanie tytułu Prabhupāda.
Ta koncepcja została najdoskonalej wyrażona w pieśni Narottamy Dāsy Ṭhākura zatytułowanej "Śrī Rūpa Mañjarī-pada". Pieśń ta jest najwyższą bhajaną śpiewaną przez wyznawców linii rūpānugā.
śrī-rūpa-mañjarī-pada, sei mora sampada
sei mor bhajana-pūjana
sei mora prāṇa-dhana, sei mora ābharaṇa,
sei mor jīvanera jīvana
sei mora rasa-nidhi, sei mora vāñchā-siddhi,
sei mor vedera dharama
sei brata, sei tapa, sei mora mantra-japa,
sei mor dharama karama
anukūla habe vidhi, se-pade hoibe siddhi,
nirakhibo e dui nayane
se rūpa-mādhurī-rāśī, prāṇa-kuvalaya-śaśī,
praphullita habe niśi-dine
tuwā adarśana-ahi, garale jāralo dehī,
ciro-dina tāpita jīvana
hā hā rūpa koro doyā, deho more pada-chāyā,
narottama loilo śaraṇa
"Stopy Śrī Rūpy Mañjarī (wiecznej formy Rūpy Gosvāmī jako gopi z Vrajy) są moim prawdziwym bogactwem. Są obiektem mojej bhajany i pūjā. Są skarbem mojego serca, są moimi ozdobami i życiem mojego życia. Są dla mnie zbiornikami całej rasy i spełnieniem wszystkich moich pragnień. Są dla mnie konkluzją religii Wed i celem wszystkich moich ślubów, wyrzeczeń i intonowania mantry. Są celem wszystkich moich działań religijnych. Dzięki mocy tych stóp moje działania staną się korzystne dla oddania, osiągnięta zostanie duchowa doskonałość, a dzięki tym dwojgu oczom będę w stanie rzeczywiście widzieć. Wykwintne piękno boskich stóp Śrī Rūpy Mañjarī będzie świecić niczym księżyc na lotosie mego serca zarówno w dzień, jak i w nocy, dając w ten sposób ulgę mej strapionej duszy. Przez jad węża rozłąki z Tobą, moja dusza zmarniała, a moje życie jest zawsze udręczone i strapione. O Rūpa Mañjarī, proszę bądź miłosierny i daj mi cień swych lotosowych stóp. Narottama Dāsa przyjął schronienie."
Wniosek jest taki, że chociaż etymologicznie Prabhupāda oznacza mistrza duchowego, u którego stóp schroniło się wiele kwalifikowanych osobistości - musi być tak, że ontologicznym znaczeniem Prabhupādy jest ten, kto zna serce Śrī Caitanyi Mahāprabhu, ten, kto wie jak wydobyć wewnętrzne nastroje służby oddania, unnatojjvala-rasa, z lotosowych stóp Śrī Caitanyi Mahāprabhu, tak jak trzmiel wydobywa nektar z kwiatu lotosu.
Dodatkowo, nie będąc zwolennikiem i posłusznym sługą wewnętrznego przepływu służby oddania, unnatojjvala-rasy, głoszonej przez Śrīla Rūpę Gosvāmī, nie można być prawdziwym zwolennikiem Prabhupādy.
Wszyscy aspirujący kandydaci do służby oddania (włączając w to naszą skromną osobę) powinni spróbować wejść w głębokie i tajemnicze znaczenie kṛṣṇānuśilanam, bhaktir-uttama w linii Rūpy Gosvāmī. To jest prawdziwa esencja nauczania Prabhupādy Śrī Caitanyi Mahaprabhu.
*********
Prabhupada Vijaya jest dostępna na Amazon i Devavision Store pod następującymi adresami URL -
https://www.amazon.com/dp/8192660168/