Pokłony dla Najwspanialszego, Dawcy Miłości Krsny, Własnej Jaźni Krsny, Pana noszącego Imię Krsna-Caitanya i posiadającego Formę o złotym odcieniu! Podporządkowuję się Śri Krsnie-Caitanyi, tej miłosiernej Osobie o wspaniałych czynach, Który nektarem skarbu Swej Własnej Miłości odurzył świat pogrążony w niewiedzy, uwalniając go od choroby niewiedzy.
Pan Śri Caitanya powiedział:
Posłuchaj, Rupo, cech charakterystycznych rasy (dojrzałej łagodności) Bhakti. Będę mówić w skondensowanej formie, ponieważ rasa nie podlega szczegółowemu opisowi, ponieważ rasę można zrozumieć jedynie poprzez wgląd i głębokie urzeczywistnienie. Ocean smaku Bhakti jest głęboki i pozbawiony brzegów. Powiem jedną cząstkę tego samego (Bhakti), abyście mogli tego posmakować.
W tym świecie liczba jiv (duszy) jest nieskończona. Tworzą treść tego świata, wędrując narodziny za narodzinami przez 8 400 000 różnych rodzajów ciał fizycznych (ciała ludzkie, zwierzęta, drzewa itp.)
Specyficzna natura jiva jest nieskończenie mała jak setna część czubka włosa. Dżiwy są podzielone na dwie odrębne grupy, mianowicie (1) nieruchome i (2) ruchome.
Poruszające się dżiwy dzielą się ponownie na te, które żyją na lądzie, w wodzie i w powietrzu.
Ludzkość stanowi bardzo małą część ogólnej liczby dżiw, które żyją na ziemi. Wśród ludzi można również znaleźć Mlechchów (Europejczyków), Pulindów, Baudhów (ludzi Orientu), Aborygenów itp. Wśród tych, którzy praktykują religię Wedy (Hindusów), połowa wyznaje, że przestrzega Wedy, ale w rzeczywistości tylko swoimi ustami. Popełniają wiele grzechów zabronionych przez Wedy i tak naprawdę nie dbają o tę religię. Z drugiej strony, wśród tych, którzy naprawdę postępują zgodnie z tą religią, większość osób jest uzależniona od czynności karmicznych. Wykonują pracę (karma), żeby wydać owoce, którymi mogą się cieszyć. Trudno znaleźć choćby jednego poszukiwacza wiedzy (jnanina) wśród 100 000 ludzi pracujących nad tworzeniem dobrej karmy. Co więcej, wśród 100 000 ludzi szukających wyzwolenia prawie nie ma ani jednej osoby, która jest naprawdę mukta (wyzwolona).
Trudno jest znaleźć choćby jednego bhaktę (wielbiciela) Kryszny wśród 100 000 wyzwolonych osób. Bhakta Kryszny jest wolny od wszelkich egoistycznych pragnień i dlatego ma naprawdę spokojne i zrównoważone usposobienie (śanta), podczas gdy ci, którzy pragną wykonywać pracę (karma), aby tworzyć przyjemność lub pragną wyzwolenia lub mocy mistycznych poprzez jogę, wszyscy są niezadowoleni (ashanta).
Rzadko zdarza się, aby jakakolwiek szczęśliwa dżiwa podczas swoich wędrówek po tym doczesnym świecie miała szansę poznać Bhakti. Oznacza to, że rzadko zdarza się, aby ktoś uzyskał nasienie pnącza bhakti, które można znaleźć jedynie dzięki łasce Guru i Kryszny.
Bhakti rośnie jak pnącze wyrastające z maleńkiego nasionka. Stając się ogrodnikiem, dżiwa sieje ziarno i spryskuje je odżywczą wodą, w formie słuchania Imienia Kryszny i intonowania Imienia. Pnącze Bhakti wyskakuje, by strzelać i rośnie, przebijając się przez tę przyziemną sferę. Rosnące pnącze przechodzi przez strumień Virajy (niezamanifestowany, bezkształtny stan poza tym wszechświatem), następnie przechodzi przez oświetlony plan Brahmy (białe światło duchowej błogości), aż w końcu pnącze osiąga dla siebie dom w glebie nieskończonej sfery zwana Paravyoma. Pnącze nadal rośnie w tej atmosferze Paravyoma i osiąga granice wyższej sfery Goloka-Vrndavany, gdzie wspina się i trzyma się Drzewa Celu u Stóp Kryszny.
Prema (boska miłość), owoc pnącza Bhakti, wyrasta na pnączu tylko wtedy, gdy osiąga stopy Kryszny. Przez cały ten czas ogrodnik nadal spryskuje pnącze wodą słuchania i intonowania Świętego Imienia Kryszny.
Na tym etapie pnącze spełnia również drugą funkcję, oprócz podlewania. Kiedy pnącze zaczyna rosnąć po pewnym czasie podlewania, pojawiają się wrogie zwierzęta i rozdzierają liście lub delikatne liście zaczynają wysychać z powodu nadmiernego ciepła itd. W takich okolicznościach obraza wobec Vaisnavów (prawdziwych bhaktów) jest istota odpowiadająca okrutnym zwierzętom. To właśnie taka obraza przeciwko Vaisnavom powoduje wszystkie te różnego rodzaju szkody, czyli innymi słowy, jest to zaniedbanie ogrodnika, który nie wzniósł ogrodzenia ani nie wymyślił innych metod ochronnych dla ochrony pnączy i który nie dał specjalnych znaków uważaj, aby nie było możliwości zdeptania pnącza przez szalonego słonia, który obrazi Vaisnavów. Obraza przeciwko Vaisnavom jest tożsama z obrazą przeciwko Świętemu Imieniu – jest to jedna z dziesięciu kategorii obrazów przeciwko Świętemu Imieniu.
Na tym etapie istnieje jeszcze jedno możliwe zakłócenie. Kiedy pnącze Bhakti zaczyna rosnąć, jeśli następuje bujny wzrost drugorzędnych gałęzi, to taki wzrost również powoduje psoty. Gałęzie drugorzędne to pragnienie przyjemności, pragnienie wyzwolenia, uzależnienie od zakazanego postępowania, nadmierne zwracanie uwagi na małe punkty sumienia, okrucieństwo lub rzeź żywych istot, pragnienie zysku pieniężnego i pragnienie własnego światowego honoru lub sławy. Jeśli nie zachowa się szczególnej ostrożności, te drugorzędne gałęzie mogą rosnąć energicznie ze szkodą dla głównej łodygi pnącza, w wyniku czego główna łodyga jest skarłowaciała i nie może rosnąć. Dlatego obowiązkiem ogrodnika jest przycinanie tych drugorzędnych gałęzi od momentu ich pojawienia się, podczas gdy ogrodnik jest zajęty głównym zadaniem słuchania i intonowania. Jeśli tak się stanie, główna łodyga, kontynuując wzrost, dociera do Vrndavany, krainy Kryszny.
Następnie owoc Premy dojrzewa i opada na ziemię. Ogrodnik smakuje teraz jego łagodny smak. Z pomocą pnącza ogrodnik może również dotrzeć do Drzewa Celu. Ogrodnik może teraz służyć we Vrndavanie u stóp Drzewa Celu i delektować się soczystym sokiem owocu Miłości. Ta Prema jest najwyższym dezyderatem, ostatecznym owocem wszelkiej działalności duszy. Czterorakie cele ludzkich wysiłków, mianowicie dharma (cnota), artha (doczesne posiadanie), kama (przedmioty światowych pragnień) i moksa (wyzwolenie), są tak nieistotne jak słomka leżąca na poboczu w porównaniu z Kryszna-Premą.
Urzeczywistnienie upragnionych mocy i doskonałości (siddhi) lub zrównany stan przepełnionej jedności z błogością urzeczywistnienia Brahmy (po osiągnięciu całkowitego wycofania umysłu z wszelkich zewnętrznych wysiłków, w wyniku praktykowania pobożnych czynności zalecanych w pismach świętych), mogą olśnić ludzką wyobraźnię swoimi jaskrawymi rysami. Ale te olśniewające urzeczywistnienia są olśniewające, dopóki człowiek nie zasmakuje najmniejszej porcji zapachu lekarstwa Miłości. Czysta Miłość może ujarzmić nawet samego Pana, a On jest poskramiaczem Madhu, wielkiego demona, który jest rdzeniem wzorca świadomości (yantra), który postrzegamy jako mentalny stan „odurzenia”. Osoba musi uwolnić się od przyziemnych zatruć, które prowadzą ją do prób cieszenia się jako mistrz siddhi (siddhi-yoga) lub błogości jedności z nieprzejawionym Brahmą (wyzwoleniem), zanim Miłość będzie mogła pojawić się na ścieżkach serca.
Bhakti określa się jako służbę dla Pana zmysłów (Boga) za pomocą własnych zmysłów. Jest wolna od wszelkich elementów fizycznych i psychicznych. Jest całkowicie wolna od wszelkich doczesnych brudów, ponieważ jest całkowicie skierowana do Boga. -- (Narada Pancaratra)
Pan Śri Caitanya kontynuował:
Gdy tylko wieści o Moich Ekscelencjach docierają do uszu słuchacza, jego umysł wykazuje ciągłą nierozłączność ze Mną, która jest porównywalna ze stanem zbiornika czystej wody Gangesu po wejściu do oceanu. Jest to jedyna pewna cecha oddania, która jest wolna od wszelkich przyziemnych tendencji. Oddana dusza jest ode Mnie nieodłączna.
Wielbiciele nigdy nie przyjmują daru zamieszkania na Vaikuntha (nieograniczonym królestwie), ani bogactwa i zaszczytu formy przypominającej Moje Majestatyczne Ja, ani bliskości Mojej Obecności, ani całkowitego stopienia się we Mnie. Oferuję im wszystkie te przyszłe osiągnięcia, ale oni ich nie akceptują. Nie pragną tych osiągnięć, a dzieje się tak, ponieważ nie ma dla nich nic godnego pożądania oprócz Mojej Transcendentalnej Służby.
To jest oddanie, które jest czyste i doskonałe. To dzięki takiemu Oddaniu dusza indywidualna osiąga czystą Miłość do Mnie, przekraczając w ten sposób ograniczającą moc, która okrywa jiva (dusza) warstwami przyziemnych pragnień i uczuć.
Jeśli umysł żywi najmniejsze pragnienie doczesnych przyjemności lub wyzwolenia z pragnienia przyjemności, Miłości do Boga nie rozbudza nawet najbardziej gorliwa służba zgodnie z praktykami zalecanymi w pismach świętych.
Tak długo, jak paskudne widmo pragnienia doczesnych przyjemności lub doczesnej emancypacji nadal nawiedza komnaty serca, jak może powstać w nim błogość oddania?
Ta forma Bhakti nadaje się do kultywowania. Odpowiednio wykształcona daje początek rati (naturalnej skłonności duszy do Kryszny, czyli podstawowej zasady Miłości). Skondensowane Rati to Prema. Poprzez proces stopniowego powiększania Prema staje się Sneha, Mana, Pranaya, Anuraga, Bhava i Mahabhawa. Dobrą analogią jest szereg procesów rafinacji surowego soku z trzciny cukrowej. Najpierw jest sok, potem melasa, cukier surowy, cukier resztkowy, cukier rafinowany, cukier biały i cukier puder. Są to odmiany podstawowej zasady (Sthayibhava) w działaniach łagodnego płynu (Rasa) służby dla Kryszny. Jeśli podstawowa zasada jest połączona z wyższymi zasadami znanymi jako Vaibhava, Anubhava, Satvika i Vyabhachari , wtedy działanie płynnego smaku służby dla Kryszny przejawia najbardziej wyrafinowany nektariański smak. Tak jak potraktowanie twarogu cukrem, ghee, pieprzem i kamforą daje najsmaczniejszą kompozycję.
Istnieje pięć odmian rasy odpowiadających różnym typom wielbicieli. Pięć odmian rasy to Śanta (uczucie spokoju), Dasya (poczucie, że „jestem sługą Kryszny”), Sakja (poczucie, że „jestem przyjacielem Kryszny”), Vatsalya (poczucie, że „Kryszna jest dzieckiem i jestem rodzicielskim opiekunem Kryszny”) i Madhura (nastrój, że „Kryszna jest moim ukochanym”). Istnieje również siedem drugorzędnych typów rasy znanych jako Hasya (nastrój humorystyczny), Adbhuta (zdumienie), Veera (nastrój rycerski), Karuna (nastrój współczucia), Raudra (nastrój gniewu), Bhayanaka (nastrój podziwu i przerażenia) oraz Vibhasta ( okropność). Pięć głównych rodzajów ras jest trwałych i stale przenika umysł wielbiciela, podczas gdy siedem drugorzędnych nastrojów nie jest stale obecnych w umyśle wielbiciela.
Przykładem Śanta-rasa jest postępowanie dziewięciu joginów zwanych Yogendras, a także jogina Sanaka i jego młodzi bracia. Dasya-rasa, nastrój sługi Kryszny, jest wszędzie widoczna w przypadku niezliczonych bhaktów Kryszny. Wśród grupy Sakhya-rasa są młodzi chłopcy-pasterze, którzy są towarzyszami Kryszny, tacy jak Śridama, a także kuzyni Kryszny, Bhima, Arjuna itd. Bhaktowie w nastroju Vatsalya-rasa zawierają rodziców i wszystkich starszych krewnych Kryszny . W Madhura-rasa głównymi bhaktami (wielbicielami) są pasterki we Vrajy, a także Królewskie Małżonki i Lakszmi, których wielka liczba wymyka się wszelkim kalkulacjom.
Z drugiej strony Krsna-Rati jest dwojaki, a mianowicie (1) zafałszowany postrzeganiem Jego Królewskiej Mości i (2) nieskazitelny. W dwóch królewskich miastach Mathura i Dvaraka oraz w światach Vaikuntha dominuje nastrój Boskiego Majestatu. W Gokula-Rati miłość do Kryszny jest w nastroju pozbawionym świadomości Jego Boskiego Majestatu. Miłość przejawia nieśmiałość, jeśli poczucie Majestatu staje się widoczne. Charakterystyczną cechą czystego Gokuli-Rati jest to, że Bogini Oddania kierująca służbą w tym królestwie nie zwraca uwagi na Majestat Boga, nawet jeśli Majestat jest Jej manifestowany. W Shanta-rasa i Dasya-rasa urzeczywistnienie Boskiego Majestatu w rzadkich przypadkach służy jako pomocny środek pobudzający. W Sakhya-rasa i Madhura-rasa zawsze działa odstraszająco. Kryszna wystąpił w oficjalnej roli, kiedy spotkał swoich rodziców Vasudevę i Devaki, pokłonił się i pozdrowił ich stopy. Uświadomienie sobie Boskiego Majestatu napełniło umysły obojga Jego rodziców zdumieniem (jedna z drugorzędnych ras – Adbhuta). Ardżuna był przerażony widokiem Kosmicznej Formy Kryszny. Pragnął Jego przebaczenia za swoją arogancję w zachowywaniu się jak Jego kumpel. Rukmini ogarnął strach, kiedy Kryszna powiedział jej żartobliwie, że ją opuści.
Ale Źródło Czystej Miłości nie wie nic o Boskim Majestacie. Jeśli spotyka się z jakimkolwiek przejawem Majestatu, po prostu ignoruje wszelki związek z Jej strony z takim Bytem.
W Shanta-rasa znajduje się wyłączne przywiązanie do Kryszny z powodu realizacji własnej duchowej natury. Sam Kryszna mówi: „Zrównoważenie (Sama) wynika ze skłonności do ciągłego przywiązania do Mnie”. Specyficzny efekt śanta-rasy uwidacznia się w tym, że wielbiciel śanta odrzuca każdą inną tęsknotę z wyjątkiem Kryszny. Dlatego nikt nie może mieć prawdziwego spokoju usposobienia, z wyjątkiem bhakty Kryszny. Bhakta Kryszny uważa raj i wyzwolenie za piekło. Dwie cechy charakterystyczne wielbiciela shanta to ciągłe przywiązanie do Kryszny i wyrzeczenie się wszelkich innych tęsknot. Te dwie cechy przenikają wszystkich bhaktów Kryszny, tak jak dźwięk przenika i przenika wszystkie ziemskie elementy.
Naturą wielbiciela shanta jest brak jakiejkolwiek osobistej więzi miłości z Kryszną. W sercu spokojnego wielbiciela shanta silna jest realizacja Kryszny jako Najwyższej Wielkiej Istoty (Para-Brahmy) i Najwyższej Duszy (Paramatmana). W Santa-rasa jest tylko uświadomienie sobie duchowej natury własnego związku z Kryszną; podczas gdy w Dasya-rasa jest większa realizacja Natury Kryszny jako Mistrza posiadającego Pełen Boski Majestat. W nastroju Dasya (służba Panu) panuje entuzjazm uświadomienia sobie Boga jako Posiadacza władzy kontrolującej i wielkiej godności. Sługa swoją pokorną służbą sprawia Krsnie nieustanną przyjemność.
W Dasya (nastrój sługi) istnieją dwie cechy Shanta z dalszym dodatkiem specyficznej czynności polegającej na służebności. Dlatego Dasya posiada tę podwójną cechę. W Sakhya (przyjaźń) są cechy zarówno Shanta, jak i Dasya ale podczas gdy w nastroju Dasya niewolnictwo jest pełne poczucia niższości i wielkiego szacunku dla Kryszny, w Sakhya (przyjaźni) charakteryzuje się pełnym zaufaniem. Przyjaciele Kryszny wspinają się na Jego ramiona, sprawiają, że On wspina się na ich, angażują się w zapasy z Nim, służą Krysznie i sprawiają, że Kryszna służy im z kolei. Sakhya charakteryzuje się przewagą poufnych relacji, pozbawionych poczucia szacunku i poczucia niższości wobec Niego. Stąd Sakhya-Rasa posiada potrójną jakość. Istnieje większa miara osobistego uczucia, poczucia uważania Kryszny za własnego. To właśnie ta ostatnia cecha sprawia, że Bóg podporządkowuje się Sakhya-rasie, jak na przykład Kryszna zgodził się poprowadzić rydwan Swojego kuzyna Ardżuny, gdy Ardżuna walczył na polu bitwy pod Kurukszetrą.
W Vatsalya-rasa (rodzicielski nastrój oddania) są cechy Shanta i posługa Dasya. Istnieją również cechy Sakhya polegające na braku powściągliwości, podziwu i szacunku, jak również braku lęku przed karą i zbesztaniem — co wynika z poczucia pokrewieństwa. Dodatkowo istnieją czynności noszące określenie „pielęgnacja” (palana). Istnieje uczucie uważania siebie za strażnika Kryszny, który jest uważany za podopiecznego. Dzięki tej poczwórnej charakterystyce Vatsalya-rasa jest równie smaczna jak nektar. Sam Kryszna pogrążony jest w tym nektarowym szczęściu w towarzystwie Swojego bhakty. Ci jnanins (medytujący), tacy jak Śuka, Sanaka i Sanatan, którzy są świadomi Natury Kryszny jako Boskości posiadającej moc kontrolowania, oświadczają, że Kryszna posiada również cechę podporządkowania Swoim wielbicielom.
W Madhura-Rasa jest stałe przywiązanie do Kryszny, skrajne służenie, brak nieufności koleżanek, zwiększone uczucie do Kryszny, które odczuwa się, gdy opiekuje się swoim Dzieckiem, i wreszcie służy się Krysznie za pomocą własnego ciała jako Małżonka. Stąd Madhura-Rasa przejawia pięć różnych cech. Analogii dostarcza przypadek pięciu przyziemnych elementów (przestrzeń, powietrze, ogień, woda, ziemia). Jakość każdego elementu, poczynając od przestrzeni (akasha), jest przenoszona do następnego w serii i dodawana do jego własnej charakterystycznej jakości, aż ostatni z elementów, a mianowicie ziemia, zostanie wygenerowany i będzie postrzegany jako posiadający charakterystyczne cechy poprzedzające cztery elementy oprócz własnych specyficznych cech. W ten sam sposób wszystkie bhawy łączą się w madhurze. Z tego powodu Madhura-Rasa ma większy smak, co czyni ją tak wyjątkowo pyszną.
Pan powiedział do Śri Rupy Goswamiego, że dał mu jedynie zarys Bhakti-rasa. Śri Caitanya poradził Śri Rupie Goswamiemu, aby zastanowił się nad tym i rozwinął to w swoich pismach. To dzięki praktyce nieustannej medytacji Kryszna objawia się sercu. Dzięki łasce Kryszny nawet ignorant może zrozumieć naturę Oceanu Rasy.