(Z wykładu Śrila Śridhary Maharadży wygłoszonego 23 lutego 1982 r.)
Wymagana jest wiedza systematyczna, czyli odpowiednio dostosowana. Poza tym w naszej grupie jest wielu, którzy słyszeli rady i słowa Prabhupada, ale tylko częściowo. Pewnego dnia, mój brat duchowy, starszy mężczyzna powiedział to: „Prabhupad powiedział to”. Było to coś, co miało prowincjonalne konsekwencje. Chciał to jednak wykorzystać w sposób uniwersalny. Sprzeciwiłem się: „Tak, Prabhupada to powiedział. Jest w porządku. Ale to nie wszystko. To też powiedział. Musimy więc harmonizować. Nie możemy zignorować innej rzeczy, innej części jego rady. Więc będziemy musieli się dostosować. To jest systematyczne rozumienie jego słów”. Tak więc położył nacisk tylko na częściowy aspekt, odnoszący się do konkretnego punktu. Zaakceptował to i nic poza tym. Należy więc rozumieć systematyczną wiedzę o celu.
W progresywnym życiu, kiedy ktoś chce zrobić kolejny wyższy stopień, na tym wyższym stopniu znajdują się inni, którzy są gotowi podnieść stamtąd stopę i postawić ją na jeszcze wyższym stopniu. To, co jest celem osiągnięcia kaniṣṭha adhikāri, dla madhyama adhikari jest być może wycofanie z tego i próbuje wspiąć się na następne. W ten sposób, pod przewodnictwem guru, tak wiele różnych części śiṣyas, ale nie wszystkie mogą być równe, mają one różnorodną naturę. Jeden może coś zrozumieć, inny coś więcej, w ten sposób może dojść do gradacji. Ale nawet starszy uczeń może upaść, a młodszy może się wznieść. To też jest możliwe. Widzieliśmy to. Tak wielu starszych odeszło, a nowi wykazują większą energię. Możecie znaleźć wśród siebie i my też to znaleźliśmy. Nie ma stereotypowych zasad; To jest żywa istota.
Kṛṣṇa tam jest i jeszcze się nie skończył. W swoich śastrach mówi: „To, co napisałem, musicie zrobić. Ale nawet przekraczając to, ci, którzy próbują przyjść do Mnie, są moimi najwyższymi sługami”. On jest Mistrzem, Autokratą. Jego postępowanie nie powinno ograniczać się do Pisma. Mówi, nawet przekraczając Pismo, istnieję
ājñāyaivaṁ guṇān doṣān
mayādiṣṭān api svakān
dharmān santyajya yaḥ sarvān
māṁ bhajeta sa tu sattamaḥ
„Przyjąwszy całkowite schronienie Moich lotosowych stóp, święta osoba wyrzeka się przyziemnych obowiązków religijnych i społecznych i wielbi Mnie samego. Zaprawdę, on jest najlepszym z ludzi”. (SB 11.11.32)
Chociaż te wskazówki dla różnych klas są dawane przeze Mnie, to jednak czasami konieczne będzie okazanie Mi oddania, a nawet przekroczenie Moich własnych praw. Będą wyższymi wielbicielami.
Jest tam tak wiele rzeczy. Najważniejsze jest wierność, aby umrzeć za sprawę. Umrzeć, aby żyć. Saral hoile gaurār śiksa bujhiya loibe — Prostota — Prostota oznacza niezależność od uprzedzeń. To znaczy być prostym, być pustym, nie opętanym, z pozycji zerowej, być czystym, wolnym od obcego posiadania, to jest prostota.
Formalne i merytoryczne, te dwie rzeczy są głównym problemem postępu. sva-dharme nidhanam śreyah – postęp oznacza uporanie się z tymi dwoma trudnościami. Trzymać się swojego formalnego stanowiska, a następnie robić postępy. Jeśli awans nie jest pewny, rozsądnie jest zająć formalne stanowisko. Jeśli istnieją jakiekolwiek wątpliwości co do postępu, należy trzymać się poprzedniego stanowiska. To jednak nie jest postęp. Postęp oznacza opuszczenie poprzedniej pozycji i pójście naprzód. Ale tylko ten, kto ma nadzieję na świetlaną przyszłość, powinien opuścić formalne stanowisko i awansować. Ci, którzy mają wątpliwą mentalność, podejrzliwą mentalność, lepiej dla nich, aby trzymali się formalnej pozycji, która jest już ich skonsolidowanym fundamentem, i tam zajęli stanowisko.
W czasach Guru Maharajy było tak wielu, którzy nie przyjęli sannyasy. Ale później przekonali się, że przyjęcie sannyasy szybko doprowadzi ich do celu. Przyjęcie sannyasy oznacza podjęcie ryzyka. Podjęcie ryzyka oznacza dalszy postęp. Czy ktoś powinien zajmować tę samą pozycję, na której był w czasach Guru Maharajy? Czy należy trzymać się tej samej pozycji? A może należy starać się robić postępy? Jeśli ktoś robi postępy, zobaczy tak wiele nowych rzeczy i tak wiele rzeczy do odrzucenia. Zgodnie z własnym postępem, nie można nie zauważyć, że niektóre rzeczy należy trzymać z tyłu, a niektóre z przodu i być zaproszonym. Podejść bliżej. Postęp oznacza to.
Co jest dobre, a co złe, czym jest Kṛṣṇa, a co nie jest Kṛṣṇą — powinniśmy mieć jakąś przybliżoną wiedzę. I będzie to coraz bardziej realizowane. „Och, nie mogłem tego wykryć. Ale teraz czuję, że w przypadku koncepcji Kṛṣṇy jest to również cenna uwaga.” W ten sposób — urzeczywistnienie i postęp. Ale nie będąc pewnym postępu, nie należy opuszczać swojej poprzedniej pozycji. sva-dharme nidhanam śreyah para dharmo bhayavah — Nie mogę ryzykować tego, czego nie uważam za swoje. Ale kiedy znajduję, choć może trochę daleko, że to jest moje, muszę tam skoczyć. Kiedy czuję, że to jest moje, a moje wewnętrzne pragnienie szuka właśnie tego czegoś, wtedy muszę skoczyć i wziąć to Wszystko zależy od naszej szczerości i właściwego zrozumienia.
Na hi kalyāṇa kṛt kascid durgatiṁ tāta gacchati — — czasami ktoś może upaść, ale będzie w stanie to zrozumieć: „To nie jest pożądane. Ale polują na mnie i na razie mnie schwytali. Ale po ich zniknięciu myśli się: „Och, to nagle przyszło i mnie obezwładniło. Moje zainteresowanie jest ograniczone. Nie powinienem znowu mieć na nie wpływu. Muszę być bardzo czujny”. W ten sposób czasami niższe skłonności mogą uzyskać lepszą rękę i ktoś może upaść, a czasami ktoś może się wznieść. Ale my zawsze jesteśmy w środku bitwy, jesteśmy żołnierzami, zawsze walczącymi o postęp.
Powinniśmy mieć swoje stanowisko w odpowiedniej płaszczyźnie, dopiero wtedy patrząc na zewnątrz, możemy zobaczyć, kto jest na jakiej pozycji. Sambandha jnana. Sanatana Goswami przekazał to w Brhad-Bhāgavatamrtam. Mamy tego ściśle przestrzegać.
Religia oznacza właściwe dostosowanie. Zajmując naszą pozycję w określonej pozycji, jeśli rozejrzymy się dookoła, rzucając okiem, będziemy mogli zobaczyć: „Och, to jest tutaj, to jest tam, to jest niżej, to jest wyżej”. W ten sposób musimy mieć sambandha jñāna w świadomości Kryszny. Czym jest Kryszna, czym jest Narayana, czym jest Baladeva, czym jest moc. Musimy mieć jakieś pojęcie o tych wszystkich rzeczach. Tak jak w armii, generał, być może z samolotu, będzie patrzył, gdzie rozlokowani są jego ludzie.
Tak więc absolutne stanowisko jest podane w Bhāgavatam, ostatnim objawionym piśmie Wedy Wjasy. Dał, kṛṣṇas tu bhagavan svayam. Zajmując tam nasze stanowisko, mamy rozejrzeć się po otoczeniu i podjąć decyzję, kto jest gdzie i co jest czym.
Bhaktivinod Ṭhākura napisał, keśava tuwa jagata vicitra – W tym świecie wystawiony jest rynek różnorodnych rzeczy. Otacza nas tylu kupców.
Tuwā pada-vismṛti, ā-mara jantranā, kleśa-dahane dohi’ jāi – Twoja separacja, oddzielenie od Ciebie, od Twojego poczęcia, wpędziło mnie w takie kłopoty, że zawsze palą mnie różnego rodzaju bóle.
Kapila, patańjali, gautama, kanabhojī, jaimini, bauddha āowe dhāi’ – nie wiedzą, jaki jest prawdziwy problem we mnie, że płonę od Waszej rozłąki. Oni tego nie wiedzą. Bardzo chętnie produkują różne rodzaje leków: „Och, weź to, weź tamto. Tak wielu lekarzy przychodzi skwapliwie, aby przynieść ulgę, aby usunąć mój ból. Ale moim bólem jest rozłąka z Tobą, o której oni nie wiedzą”.
Tab koi nija-mate, bhukti, mukti yācato, pāta-i nanā-vidha phāńd – Myślą: „Tak, wiem, na jaki rodzaj bólu cierpisz. Ten ból zniknie, jeśli to zaakceptujesz. W Twoim imieniu przychodzą, aby usunąć mój ból z powodu Twojej rozłąki. Nie wiedzą, ale wciąż myślą, że mogą usunąć mój ból. W ten sposób przychodzą i zbliżają się. Ale ostatecznie przekonamy się, że są to albo grupy wyzysku (bhukti), albo grupy wyrzeczenia (mukti). Jaimini itp., oferują wyższy poziom eksploatacji. A wyrzeczeni przychodzą, by oferować wyzwolenie. Nie mogą przekroczyć jurysdykcji tych dwóch kategorii. Ale ich metoda zbliżania się jest innego rodzaju i polega na chwytaniu. Chcą nas usidlić na różne, czarujące sposoby.
So-sabu—vañcaka, tuwā bhakti bahir-mukha, ghaṭāowe – Ale wszystkie z nich, wszystkie są wspólne przynajmniej w jeden sposób, wszystkie są przeciwko Twojemu oddaniu. Oni nie mają dla Ciebie prawdziwego uznania. To jest pewne. Znalazłem to. Dlatego muszę ratować się przed moimi przyjaciółmi. Przychodzą, żeby mi ulżyć, a tak naprawdę tylko pogłębiają chorobę.
Vaimukha-vancane, bhaṭa so-sabu – Teraz Bhaktivinod Ṭhākura przychodzi z własnym wkładem: „Więc dlaczego Ty (Kṛṣṇa) dajesz inteligencję wszystkim tym profesorom, aby wprowadzać ludzi w błąd? To jest do testowania. Służy do segregacji, aby pomóc prawdziwie myślącemu człowiekowi. Twój plan jest taki. Wysyłasz ich, aby sprawdzili, kto jest rzetelny w swoich poszukiwaniach dotyczących Ciebie. A ci, którzy są powierzchowni, są przez nich zabrani, pozostawiając bhaktom spokojne życie bez przeszkadzania tak zwanym przyjaciołom.
Niramilo livingha pasar, danḍavat durato, bhakativinoda bhelo, bhakata-caraṇa kori’sār – Więc ja, sługa twojego sługi, Bhaktivinoda, jestem strzeżony przez Twój przebłysk właściwej wiedzy, aby zrozumieć, kto jest kim. Więc z honorem okazuję im trochę szacunku i uciekam, mówiąc: „Tak, teraz wszystko w porządku, pozwól mi odejść”. I chcę pyłu ze stóp Twoich wielbicieli. Czysty, święty pył ze stóp Twoich wielbicieli. To jedyne lekarstwo, które usuwa moje kłopoty, ból, męki rozłąki. To jest moja prawdziwa choroba. I pył ze stóp – vina mahat pada rajo-’bhiṣekam i niśkincananam na vrnita yavat – święty pył Twoich wielbicieli, to jedyne lekarstwo, które usuwa mój ból. Znalazłem to, mój Panie, tylko dzięki Twojej łasce.
To jest zdolność eliminacyjna — anyabhilasita-sunyam, jnana-karmady-anavrtam – ta eliminacja jest również wśród bhaktów. Wśród wszystkich, którzy przyszli do Swamiego Maharadża lub naszego Guru Maharaja, wielu z nich odeszło, a wielu jest bardzo słabych. Wielu próbuje się wznieść i wielu jest zajętych wykorzystywaniem Swamiego Maharadży. To nie jest niemożliwe. Chcą wykorzystać Swamiego Maharadża, jego dobre imię, jego zasługi, jego dobrą wolę. Wielu wie, jaka jest ich pozycja, mierząc prawdziwy standard wewnętrzny. Ale jest wielu, którzy nie potrafią zapanować nad pokusą wyzysku, oni są guru bhogi. Kṛṣṇa bhogi chce wykorzystać Kṛṣṇę, chce wykorzystać guru i jego ludzi, tylko po to, by spełnić osobiste pragnienia. To też jest możliwe.
Prawdziwy student, bonafide student musi być czujny ze wszystkich stron, aby nie-Kṛṣṇa mógł przyjść w innym stroju i musi próbować się przed tym uchronić. Pewnego razu Hanuman trzymał Ramę i Laksmanę w pokoju zrobionym z jego ogona. Vibhisana ostrzegał: „Hanuman, bądź bardzo ostrożny. Mahiravaṇa zwabi cię i zabierze Ramę i Lakṣmanę przez pokusę. Przyjdzie w różnych postaciach. Strzeż się!" Ale w końcu demon przybył w przebraniu samego Vibhisany i odebrał je Hanumanowi. Możliwość podejścia Māyā jest bardzo obszerna i wszechstronna. Musimy więc bardzo uważać, aby zachować wartość, tendencję i perspektywę naszego wewnętrznego układu. Musimy być bardzo ostrożni, aby to utrzymać i w miarę możliwości czynić postępy we właściwym kierunku. To jest nasz interes. Tak więc „Boże, chroń mnie przed moimi wrogami” to ogólna rzecz, a „Boże, chroń mnie przed moimi przyjaciółmi”, to również tam jest. I ja sam też jestem w to zamieszany. Jako przyjaciel mogę cię też oszukać! Musisz być bardzo ostrożny. Na własne ryzyko musicie modlić się o najwyższego, caityaguru , aby dał właściwy kierunek co do tego, co jest czym i co należy zaakceptować. To jest kluczowy punkt. Nie chcę brać na siebie odpowiedzialności. Mahaprabhu i Kṛṣṇa również nie wzięli na siebie odpowiedzialności. Jesteś wolny — vimṛśyaitad aśeseṇa yathecchasi tatha kuru. Kṛṣṇa, który może zmusić każdego do zgody z Nim, mówi również: „Jesteś wolny. Co miałem do powiedzenia, powiedziałem. Teraz ty, Ardżuno, zdecyduj, co masz zrobić. Wyczerpująco, w miarę swoich możliwości, dyskryminujesz i decydujesz, co powinieneś zrobić”.