W odpowiedzi na pytanie postawione przez bhaktów Kulīna-grāma o obowiązkowe obowiązki domowników, Mahāprabhu udzielił tej instrukcji:
prabhu kahena, ‘kṛṣṇa-seva’, ‘vaiṣṇava-sevana’
‘nirantara kara kṛṣṇa-nāma-saṅkīrtana’
Śri Caitanya Mahaprabhu powiedział: „Służ Krysznie, z czcią opiekuj się Vaisnavami i wykonuj śri krsna-nama-sankirtan bez ustanku”. (Cc. Madhya-lila 15.104)
Po wysłuchaniu tej instrukcji i rozważeniu jej, możemy dostrzec, że głównym obowiązkiem, czyli dharma, dla członków rodziny jest vaisnava-seva. Dlatego konieczne jest kontemplowanie, w jaki sposób wykonywana jest ta vaisnava-seva.
W dzisiejszych czasach tradycja jest taka, że gdy ktoś pragnie spełnić vaisnava-seva, sprowadza wędrownego pujāri (kucharza) syna goswamiego z dowolnej kasty i angażuje go w zorganizowanie prezentacji różnorodnych potraw ze zbóż i warzyw, a także wielu słodycze i tak dalej. Następnie zaprasza wielu ludzi i uważając ich za Vaisnavów, karmi ich wszystkich. Nie możemy nazwać takich działań vaisnava-seva. Przyciąganie w ten sposób grupy Vaisnavów za pomocą zaproszeń jest po prostu samo zadowoleniem.
Odpowiadając na pytania zadane przez bhaktów Kulina-gramy, Mahaprabhu osobiście wyjaśnił, jakiego rodzaju Vaisnavom należy służyć:
prabhu kahe - “yānra mukhe śuni eka-bāra
kṛṣṇa-nāma, sei pūjya, śreṣṭha sabakāra”
Pan powiedział: „Ten, z którego ust Sri Kryszna-nama jest słyszany choćby raz, jest godny czci i najlepszy ze wszystkich ludzi”. (Cc. Madhya-lila 15.106)
yānhāra darśane mukhe aiśe kṛṣṇa-nāma
tānhāre janiha tumi ‘vaiṣṇava-pradhāna’
Wiedzcie, że osoba, która sprawia, że Sri Krsna-nama wypływa z ust po prostu widząc go, jest vaisnava-pradhana, najbardziej wzniosłym Vaisnavą. (Cc. Madhya-lila 16.74)
krama kari’ kahe prabhu ‘vaiṣṇava’-lakṣaṇa
‘vaiṣṇava’, ‘vaiṣṇavatara’, āra ‘vaiṣṇavatama’
W ten sposób Pan kolejno wyjaśnił różne stopnie Vaisnavów — vaisnava, vaisnavatara i vaisnavatama, odpowiednio do ich symptomów. (Cc.Madhya-lila 16.75)
Dzięki wypowiedzeniu Kṛṣṇa-nāma choć raz, osiąga się stan bycia Vaisnavą. Jednak jaki to musi być rodzaj nāmy? Jest to powiedziane w Śri Caitanya-caritamrcie:
eka ‘nāmābhāse’ tomāra pāpa-doṣa yābe
āra ‘nāma’ haite kṛṣṇa-caraṇa pāibe
Przez jedną nāmābhāsa wszystkie twoje grzeszne reakcje uciekną, a dzięki intonowaniu czystej nāma osiągniesz lotosowe stopy Śri Kryszny. (CC Madhya-lila 25.199)
Tutaj należy zrozumieć, że dopóki ktoś popełnia nama-aparadha (obrazy wobec świętego imienia), nie jest możliwe intonowanie świętego imienia. Na tym etapie może wystąpić tylko nāmābhāsa (pozory czystego świętego imienia). W wyniku nāmābhāsa wszystkie czyjeś grzechy są zmniejszone, a wraz ze zmniejszeniem liczby grzechów czyjaś citta (świadomość odzwierciedlona w sercu i umyśle) staje się czysta. W oczyszczonej citta nāmāparādha nie może znaleźć żadnego miejsca, a kiedy nie ma możliwości popełnienia nāmāparādha, intonowanie świętego imienia automatycznie staje się czyste.
Ten, kto intonuje nāma bez obraz, nawet czasami, jest Vaisnavą, ten, kto bezustannie intonuje Nama bez obraz, jest vaisnavatara (wyższym Vaisnavą), a ten, w którego sercu pojawił się hladinī-śakti jest vaisnavatama (najwyższym Vaisnavą). Gospodarze powinni służyć tym Vaisnavom. Tacy Vaisnavowie mogą być członkami rodziny lub w wyrzeczonym pożądku życia, ale w vaisnava-seva nie tylko aśram wielbiciela budzi szacunek. Raczej gradacja wśród Vaisnavów jest mierzona zgodnie z ich postępem w bhakti.
Obecna tradycja jest niezwykle szkodliwa. Głowa rodziny zaprasza stu „Vaisnavów”, a po otrzymaniu zaproszenia tacy Vaisnavowie porzucają wszystkie inne zajęcia i przystępują do ozdabiania się tilaka i tak dalej. „Teraz dostaniemy puri i naleśniki ku pełnej satysfakcji naszych brzuszków! A wraz z tym otrzymamy trochę daksiny”. Mając nadzieję na takie bogactwo, zaczynają manifestować bhakti.
W Bhakti-rasamrita-sindhu (1.2.259) Śrila Rupa Goswami powiedział:
dhana-śiṣyādibhir-dvārair
yaḥ bhaktir upapadyate
viduratvaād uttamatāhānya
tasyās ca nāṅgata
Ten, kto próbuje pośrednio rozbudzić własną bhakti poprzez zaangażowanie w służbę oddania swoich bogactw, uczniów i tak dalej, w rzeczywistości oddziela się od najwyższego wyrazu bhakti (svarūpa-siddha-bhakti) na wielką odległość. Jego zaangażowanie w ten sposób nie jest nawet kończyną bhakti.
To stwierdzenie pokazuje, że Śrila Rupa Goswami nie zaakceptował tych czynności jako bhakti. Jeśli w tych czynnościach nie ma bhakti, ci, którzy je wykonują, nie mogą być uznani za Vaisnavów. Jeśli uznamy każdą jivę za Vaisnavę, wtedy służba dla nich może być nazwana jiva-seva, ale zgodnie z instrukcjami Śrimana Mahaprabhu taka służba nie może być nazwana nama-parayana vaisnava-seva – służba dla Vaisnavów, którzy są oddani intonowaniu święte imię.
W dzisiejszych czasach istnieje szczególne przedsięwzięcie, które nosi nazwę „Stowarzyszenie Vaisnava”. Jej członkowie noszą stroje Vaisnavów, ale są Vaisnavami tylko z nazwy. Zwyczaj wielbienia Bóstw jest zawsze obecny w takich społecznościach, a nieproszeni, wyrzeczeni Vaisnavowie zadowalają się ofiarowaniem prasada Bóstwa. Ta czynność nie jest zła, ale narastający trend, w którym gospodarze zapraszają Vaisnavów z takich stowarzyszeń i ofiarowują im jedzenie i daksinę nie jest zachowaniem Vaisnava. Vaisnavowie są najbardziej godni podziwu i szlachetni. Są życzliwymi przyjaciółmi całego świata. Obowiązkiem gospodarzy jest służyć im, kiedy przychodzą do ich domu. Pomaganie Vaisnavom w kwestii jedzenia, odpoczynku i podróżowania jest rzeczywiście vaisnava-seva.
Wyjątkowo właściwe jest, aby członkowie rodziny całym sercem zajmowali się nieproszonymi, wyrzeczonymi Vaisnavami, ale po prostu karmienie ich i ofiarowywanie im jest zasadniczo częścią karma-kanda. W rzeczywistości nie ma daksiny dla Vaisnavów. Tradycja dawania daksiny Vaisnavom wyrosła ze zwyczaju karmienia braminów i ofiarowywania im daksiny. Niezwykle ważne jest, aby zrezygnować z tego trendu. O bhaktowie, pod każdym względem zadowolcie Vaisnavów, którzy są oddani intonowaniu śuddha-nama. Jednak nie podporządkowujcie vaisnava-seva karma-kandzie, oferując im jedynie pożywienie i daksinę. Zapraszanie i karmienie wielu wyrzeczonych Vaisnavów nie jest radą Mahaprabhu. Sarvabhauma Bhattacarya powiedział kiedyś:
bahuta sannyāsi yadi aise eka ṭhāni
sammāna karite nāri, aparādha pāi
Jeśli wielu sannjasinów zbierze się w jednym miejscu, nie można uszanować ich wszystkich i popełniane będą obrazy. (Cc Madhya-lila 15.197)
Nieproszony, wyrzeczony Vaisnava nazywany jest abhyagata. Jeśli przypadkowo jeden lub dwóch takich Vaisnavów przyjdzie do domu rodziny, to właściwe jest, aby osoba ta służyła im. Robiąc to, rzeczywiście spełnia vaisnava-seva. Jeśli jednak zgromadzi wielu wyrzeczonych w jednym miejscu, nie będzie w stanie odpowiednio uhonorować ich wszystkich, a rezultatem będzie aparadha. W prostym akcie wysłania zaproszenia gubi się zachowanie przewidziane dla abhyagaty. Chociaż takie czynności są uważane za sannyasi-bhiksa (dawanie jałmużny sannyaasinom), nie są one vaisnava-seva.
Gdy Vaiṣṇava jest sprowadzany do czyjegoś domu i obsługiwany z wielką troską, nie popełnia się obrazy. Jednakże, w sprowadzaniu wielu wyrzeczonych Vaiṣṇavas na zaproszenie, z pompą i pokazem, istnieje wszelkie prawdopodobieństwo aparādha. Domownicy Vaiṣṇavas muszą zastanowić się nad tą sprawą szczególnie. Muszą zrozumieć, że vaiṣṇava-seva jest częścią nitya-dharmy. Nie powinni jednak działać przeciwko bhakti zapraszając wielu Vaiṣṇavas, służąc im, a następnie ofiarowując im dakṣiṇā, z pragnienia własnej sławy i popularności. Zawsze pamiętajcie, że jest to czas Kali. Kali stworzy wiele dewiacyjnych ścieżek, aby przeszkodzić tym, którzy próbują kultywować śuddha-bhakti. Ale jeśli ktoś przestrzega życia i nakazów Śrīmana Mahāprabhu, Kali nie będzie w stanie zakłócić jego praktyk.