Poniższy artykuł na temat historii Bhagavad-gity prezentowany jest z okazji Śri Gita Jayanti, 5144 rocznicy wypowiedzenia przez Śri Krsnę Gitopanisad/Bhagavad-gity.
W tym roku, 31 października, w Sukla-paksa Trayodasi w miesiącu Karttika, wielbiciele świętowali dzień, w którym Śrimati Radharani założyła Subala-vesa – strój chłopca pasterza Subala.
Oryginalnym autorem tej pieśni był Śrila Bhaktisiddhanta Sarasvati Thakura, który skomponował te wersety w 1930 roku. Było to z okazji przeniesienia Bóstw Śri Gaurasundary i Śri Śri Vinoda-Anandajiu ze starego domu przy Ultadanga Junction Road do nowej świątyni w Bazar Bagh, Kalkuta.
W pismach objawionych [śastrach] nie ma takiego stwierdzenia, że Visnu/Krsna [Bóg] objawia Swoje nauki w wielu miejscach jednocześnie. Kiedy wspomina się, że religii naucza się zgodnie z czasem, miejscem i okolicznościami, odnosi się to do bona fide nauczycieli wiecznej religii, takich jak Śri Ramanujacarya i Śri Madhvacarya, a nie parweniuszy, takich jak Mahomet, Jezus czy św. Paweł.
Podczas niedawnej wizyty w Europie odbyłem kilka nieformalnych dyskusji na temat koncepcji religijnych z innymi Gaudīya Vaisnavami i byłem zaskoczony słysząc, jak niektórzy wielbiciele mówią o takich grupach jak sufi, wirujący derwisze, żydzi, chrześcijanie, katolicy, ortodoksyjni chrześcijanie i muzułmanie jako głęboko „poddane” dusze. Oczywiście, ogólnie rzecz biorąc, może to być prawda – ale poddając się czemu?
Pokłony dla Najwspanialszego, Dawcy Miłości Krsny, Własnej Jaźni Krsny, Pana noszącego Imię Krsna-Caitanya i posiadającego Formę o złotym odcieniu! Podporządkowuję się Śri Krsnie-Caitanyi, tej miłosiernej Osobie o wspaniałych czynach, Który nektarem skarbu Swej Własnej Miłości odurzył świat pogrążony w niewiedzy, uwalniając go od choroby niewiedzy.
Jesteśmy bardzo daleko od Nieskończoności, jednak prosty proces intonowania Jego Świętego Imienia, który nie jest różny od samego Pana, pozwala nam dotknąć Jego istoty, doświadczyć bliskości z Nim i Jego cudownych rozrywek. Nawet proste spojrzenie na jego wszechuroczą krainę zachęca nas do pragnienia więcej, pragnienia więcej — asam prapto yasya prathita krpaya śri gurum tam natosmi.
Życie w oddaniu lub bhakti-yoga jest nauką kierującą się bardzo dokładnymi wskazówkami — które są zarówno bardzo łatwe do przestrzegania, jak i jednocześnie trudne dla wielu, ponieważ ich stopy mogą być mocno zakorzenione w materialnych pragnieniach i grzesznych czynnościach. Jednak intonowane Świętego Imienia wyciągnie ich z błota i popchnie do wiecznego życia sat, cit i ananda – wiecznego życia pełnego wiedzy i wielkiej przyjemności.